Ve Ben Gidiyorum Şiiri - Deniz Yavuz

Ve ben gidiyorum
Ardımda yorgun
Meçhul sevdalar bırakarak
Attığım adımın hangi adres boşluğunu
Dolduracağını bilmeden
Sedece ve sadece gidiyorum

Hangi ne yedüğü belirsiz
Doldurabilir ki
Tebessüm boşluklarımı
Hangi sevda boyun eğebilir ki
Garipsenmişliği kanıksamış benliğime

Boyun büküşlerimi de kabullendim
Sinemin en olunmazlıklarına çektim
Geride bırakmışlıklarıma ağlamadan
Bir ah nefeslik
İç çekerek gidiyorum

Ceblerimin ellerimi ısıtmamışlığı
İnanki ilk değil
İlk değil cam kırıkları sevdalarım
Aynada yüzümü tanıyamamışlığım ilk değil

Gitmelerde geriye bıraktığım eksik yanlarım
Hiç bu kadar çok olmadı
Hiç bu kadar az kalmadım
Hiç bu denli uzağa gitmedim

Hoşçakal demek ağır gelmedi bu kadar
Bu kadar soluksuz kalmadı ciğerlerim
Gözyaşları yanağımdaki izini hiç bu kadar doldurmadı
Gidiyorum
Bir kez dönüp te ardıma bakarsam gözüm kör olsun...

(Giderken
Bir hikaye bıraksam dillerde
Adına aşk denilmeye utanılası)