Ve Ben Şiiri - Yılmaz Sarı

Yağmursun
Yemyeşil bir iklimde.
Salkım saçak inersin
Yeryüzüme.
Ve ben,
Çıplak gezginim
Sağanağında ıslanmayan.
Hiçbir damlan değmez
Değdirmezsin daha çok
O yüzden,
Kuruyan ağacım
Sevdanın amazonlarında.
Fırtınasın,
Esersin düşten düşe.
Yanılgısız bir yaşam savrulur
Özleminde.
Ve ben, berbat oyuncu
Hiçbir kare değilim
Düşsel filminde.
Şairsin,
Koşarsın dizeden dizeye.
Ve ben,
Hiçbir imgen olmayacak kadar
Şiirsizim
Yaşam atlasının
Seyrinde.
Tatlısın,
Aşkı sobeleyen elma misali,
İblis’in desteklediği eylemde
Nedensiz değilsin Havva gibi.
Ve ben,
Ezik Âdem’im,
Arkasına bakmadan
Cennetten kaçan.
Acısın,
Dilinin söylediği fermandır
Saplanır yüreğime.
(Ve unutma, bir gün
Kalırsın ortasında denizin
Limanlara hasret gemiler gibi.)
Ve ben,
Kürek mahkûmu serseri
Her gülüşünde yeniden tırtıllaşan,
Masmavi kelebeğe gebeyim.
Bir uzaksın,
Yaşanmamış anlar gibi.
Bir yakın,
Baksan gözlerime
Gözlerinin içindeyim.
Ve ben,
Düşümün orta yerinde
Ne yana gitsem
Düşeceğim.

Yılmaz SARI