Ve ben dalından kopmuş bir çiçek misalı
Boynu bükük baktım hayata.
Yüreğim çırıl çıplaklaştı,
Titredi karanlık gecelerde.
Yalnızlığıma çaldı tüm müzikler,
Ağlamama sebep oldu şarkılar.
Ve ben bir sarhoş gibi düşe kalka yürüdüm,
Beni yiyen hayata.
Utanır oldum insan olduğuma.
Bu güzel duygularımın katlinden sonra.
Boş veremedim bu tuzsuz yaşama,
Deliye döndüm.
Kendime yabancılaştım.
Hayata küstüm ve ben…
Kayıt Tarihi : 26.8.2009 17:49:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İsmet Aci](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/08/26/ve-ben-26.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!