Ve Belki O Zaman Anlarsın - Hikaye

Bir gün evet bir gün.. Ben seni, sen terketmeden terkedersem,haberin bile olmayacak.
Biliyorum.

Söyleyemediğim sana ait tüm duygularımı, bana verdiğin acının büyüklüğünü.
Yüreğime açtığın yaranın hep kanadığını.
Hiç ama hiç bilmeyeceksin.
Gözlerine bakarak söylemedim biliyorum.
Seni sevdiğimi. Ama seni sevdim. Yalansız gözlerini ve yalansız sevdim seni.

Oysa ki; sen beni, sevmeye bile cesaret edemedin.
Gözlerinin yeşilinde, geleceğe dair hayaller kuramadım.
Umut ettim, belki bir gün yeşil gözlerinle gözlerime bakarsın diye.
Umudun peşini bu yüzden bırakmadım ve bu yüzden sevdim maviyi, yeşili...

Eğer bir gün acıyı görmek istersen, gözlerime bak. Olur mu can? Canıma can katan, gözlerime bak.

Seninle düşlerde buluştuğum anların, acı ve ağrılı kıvranan şiirlerini oku...
Gözlerimden çıkan, kipriklerimden damla damla sızan göz yaşlarımın yanağımdan süzülüp de, yazdığım kağıda çizdiği resmi gör.
Acıyı görmek istersen bir gün, gülümsediğin aynada beni gör.
Göz yaşlarımın rengi nedense hep aynı... Ama düştüğü yer de karalıyor bütün her şeyi.

Sen hiç ağladın mı? Gülümseyerek baktığın aynaya tekrar bakıp, gözlerini kapayıp hayal kurduğunda, sen hiç ağladın mı?
Aynanın göz yaşlarıyla boğulduğuna şahit oldun mu hiç?

Bir gün evet, bir gün... Ben seni, sen terketmeden terkedersem, göz yaşlarımla birbirine girmiş, gözyaşlarımın yıkadığı şiirlerimi oku...
Göz yaşlarımla kirlenen aynalara bak...
Belki o zaman, anlarsın?
Beyaz gül solmadan önce ağlarken, beyaz güvercin son defa uçup gitmeden ağlarken, yağmur ağlarcasına içindekileri boşaltırken sana, gök yüzüne bak.

Söyleyemediğim sana ait tüm duygularımı... Ve sana bu son yazdıklarımı oku...
ve 'belki de o zaman anlarsın, seni nasıl çok sevdiğimi '...

Vildan Uyar