Ve Başladı Şiir... Şiiri - Müjgan Kızıleniş

her renginin vazgeçilmez olduğu
şu güzelim memlekette,
namussuza namuslu
namusluya namussuz diyen
namussuzlar varmış;
namusun ne olduğunu anladığımda başladı.
tamamladığımı sandığım sözlerim vardı hayata,
yanılmışım...
hiç söylenmemiş sözlerim de varmış.

ve başladı şiir...

aramadığım, ama bulduğumda
hep onu aradığımı anladığım biri vardı.
bir şiire...bir sese...bir düşe ağladım
buz gibi ellerimin
gözyaşlarımla ısınmasıyla başladı...
mutluluğun sözümona her yolu açıktı,
mutsuzlukların haykırışlarına
sağır kalamadığımda başladı...
zehirli bir sarmaşık sarıldı bedenime
köküne kibrit suyu diyebilirim sandım
diyemedim...

ve başladı şiir...

yağmura gebe havaları sevdim hep
yağmurun altında saatlerce yürüdüğümde başladı.
fırtına öncesi sessizlikleri dinledim
yıkıntılara hazırlandım...
açılan yaralara şarkı söylerken başladı.
yüzünü sadece resimlerden tanıdığım çocuğun
sesini içimde duyduğumda,
saçlarını okşadığımda başladı.
yalnızlığım terkediş ya da terkediliş değildi
bana ait tek şeydi
sarıldığımda başladı.
ve kalabalıklara meydan okurken
itelemeden...ötelemeden
aynada bakıp yüzüme
aferin sana dediğimde başladı.