'Ve Bana Müsaade' Derken Umutlar
Mateminde dul bir kadın, gece,
Mabedinde sessizce ağlıyor ayrılık,
“Ve bana müsaade” derken umutlar,
Kollarını açıp kucaklıyor sonbahar
Elinde Brütüs’ün kanlı hançeri!
Duyuyorum,
Çığlık çığlığa yaklaşıyor, uzak değil,
Gözlerim, tümsek tümsek karınca yuvası
Hissediyorum, gittikçe yaklaşıyor,
Bedenimde, tarifsiz bir doğum sancısı!
Nereye kaçsam, hangi limana sığınsam,
Ruhuma çemberden darağaçları…
Hali hazırda gözlerinden bir mezar
Yavaş yavaş soğuyor tenim
“Ve bana müsaade” derken umutlar…
Kayıt Tarihi : 14.1.2011 23:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!