Ve Asla Şiiri - Mehmet Zeki Yıldırım

Rüzgara karşı,
Beyaz bulutlar toplanıp üst üste,
Mavilikler aralanıyor;
Çimen kokulu ellerinde,
Bir yağmur damlası olmak için.
Ve asla katre gül dudaklarında değil.

Bir serçe su içiyor birikintiden,
Erik ağacı çiçeğe duruyor.

Duyumsuyorum,
Alevi sönmeye yüz tutmuş günün,
Göçmen kuşlar dönüyor buzlu maviliklerden,
Yollar gibi ıslak ellerin,
Yollar gibi özlem taşıyor.
Ve asla umutsuzluğu değil.

Beni unutma çiçekleri kış uykusunda,
Laleler en canlı kırmızılarında.

Çıkmaz da olsa,
Bir giriş ve dönüşü vardır yolun,
Her çarşambanın bir perşembesi.
Biliyorum,
Hayata sunacak tebessümlerini ek(iyorsun) yüreğine.
Ve asla kederleri değil.

Kara toprak buğulu,
Nergislere işaret bu.

Harfleri topluyorsun bir bir,
Üstleri başları bozuk kelimeleri silkeliyorsun,
Mısralara gizliyorsun sevilerini,
Şiirlere rehin bırakıyorsun,
Yaşlı yosma şiir, gece gibi.
Ve asla tekin değil.

Hormonlar savruluyor dört bir yana,
Yeşiller dönüşüyor kırmızıdan yana.

Yıldız çiçeklerini severim en çok,
Sen yıldız çiçekleri gibi,
Genç ve güzelsin.
Aşkı yüreğine ekmeli,
Gözlerinde biriktirmeli,
Ve asla
Ve asla rüzgara boyun egmemelisin...

MZY20080901