! ! ! ! ! Ve Aşk Ölür! ! ! ! ! !

yaşamak değil
beni sensizlik öldürecek
doya doya sohbet bile etmedik biz
gözümüz saat kadranında
söyleştik sadece

konuşur gibi öpüştük
yarışır gibi çalıştık

hep geç kaldığımız bir yer vardı
hep yapmayı unuttuğumuz bir iş
aranacak biri
yapılacak yemek
ütülenecek çamaşır

hiç boş olmadı iki satır arası
bir sonraki günün telaşı
bir önceki güne karıştı
başkaların sıkıntıları
bizimkilere..
ve boyumuzu aştı..
seher vakti kızarmış ekmek kokusunu
beş dakikada bir çalan
alarma tercih eder olduk

oysa otuzlara kurmuştum ben alarmımı
vakitsiz öldü aşk
daha seni buselerle uyandıracağım günler vardı