Ve aşk doğuyor Şiiri - Nurcan Candar Uygur

Gök yüzünde ağlıyor melekler sessizce
Göz yaşları yağmur olarak ıslatıyor
Aşksızlıktan solan yürekleri
Birbirine çarpan bulutlar hicaz makamı çalıyor
Ve yine bitiyor sonsuz sanılan koca sevdalar
Bir yaprak misali savruluyor hiçliğe
Dayanmaz denen yürek buna da dayanır
Ya ruh?
Bu kadar hüsran bu kadar aldanış
Yetmedi mi göz yaşı selinde boğulduğu yastıkların
Bir uçurum kenarında intiharı bekleyen
Onlarca unutulan düş
Darağacında son nefesini veren hayaller
Sorumlusu kim çalınan güneşin
Yıldızları söndüren ayı karartan sevgisiz kim?
Boynunu bükmüş tüm gelincikler yol kenarında
Sadakatin duvarlarında dev yarıklar
Omuzlarda davul zurna eşliğinde taşınan bir tabut
Gülün oynayın gün sizin gününüz
Aşkı sevgiyi boğdunuz yalanlarınızla
Bilmediğiniz haybeye kutladığınız zaferdeki zafersizliğinizi
Ve bir gün gömüldüğünü yerde
Hiç ummadığınız bir anda bir papatya filizlenecek
Kara topraklara saldığınız aşk canlanacak tüm heybeti ile
Yüreklere serpecek arsız asi tohumlarını
Bir bir yıkılacak ihanetin surları
Kendi yalanlarında boğulacak aşkın katilleri
Tek tek yanacak yıldızlar parlayacak ay
Çalınan güneş sevgi ile tekrar parlayacak
İntiharın eşiğinden dönen tüm düşler hayaller
Gökyüzünde ağlayan melekler
Bulutlar üzerinde dans edecek aşk nameleri eşliğinde
Ve sevgi doğacak tüm kötülüklere inat içimizde
Kalleşliğe bel bağlayanın beyninde karanlık
Ve o gün yalvaracak aşkı katledenler
Bir kez daha doğacak aşk güneş ile serpilecek
Her sevda kendini yazacak tarihe koca harflerle
Doğum günün kutlu olsun ey aşk diye