Ve Aşk Şiiri - Murat Tali

seni kendime anlatmamla başladı
şimdi şiirleşti
gelecekte romanlaşacak
ve hiç bitmeden devam edeceğim
anlatmaya seni kendime

ve Adem
Havva’ya duyduğu aşk yüzünden
kovuldu cennet bahçesinden
ama asıl cennetine kavuşarak.
sen yaşamımdaki cennet oldun
bense rüzgarım seni arayan

ve Gece yırtıldı sesinle
bir doğumu müjdelercesine yankılandı kulaklarımda
kalkıp gittiğim yer
gülüşünle kurduğum bir sahil kasabasıydı
ve evlerde sensizliğin müziği çalıyordu
binlerce özleme katılarak

ve tomurcuklandı karanfil
kızıla çalan rengiyle
dost oldu yaprak yaprak yalnızlığıma
açan bir tomurcuk var özlemimi anlatan
ve açmamış tomurcuklar var seni bekleyen
kokunla gel katıl sensizliğime
binlerce karanfil ile

ve ışıkları söndü gecenin
milyonlarca yorgan sardı bedenleri
derin rüyalara dalarak yastıklara sarıldı kollar
kollarınla sar beni
düşlerimden ve gecenin içinden çıkarak...

ve gün uyandı
mahmurluğu üzerinden sıyırarak,
tatlı bir tebessümle göründü ufuktan güneş,
gökyüzü sabahın neşesini kattı yeryüzüne,
yeryüzü çiğ taneleriyle yıkadı yüzünü,
sallandı son kalan yapraklar
ve ağaçlar hafif rüzgarla
gün gülümsedi...
gülümse...