Ve Artık Böyledir Şiiri - Ercan Yavuzer

Kötü günler ve karanlık bir geçmişin sahibiyim.

Yenilince ekmeğini şaraba bandıran bir sefil,

Çobanın, sürüden ayrılan insanı…

Gebe kadınlardan başsız çocukların düşüren,

Ve beşiklerin utançlarından mezarlara sığındığı bir geçmiş…

Masamda aşağılık bir soytarı,Tersine yansıyan renkler,

Ve yan masada bataklığın alkol serseriliğinde,

Can vermek üzere olan ağulu fahişeler…

Dili şaha kalkmış Marksist aydınlar,

Derin köşelerinde şarap içerlerdi.

Ölü bir güneşin karanlık yerlerinden,

Kara defterlerine sperm kokulu sözler dökülürdü,

Aç gözlü fareler kemirirken kalemlerini

Durmadan büyürdü ellerinde insanlığın cinayeti…

Ve biz ruhlarını şeytana satmış birkaç korkuluk,

Ve yan masada korkusundan kemendine sarılmış fahişeler…

O zamanlar güneş soğuk ve toprak bereketsizdi,

Solgun pencelerde, sıyrık aşk beklentileri,
Kim düşünebilir ki aşkı,sevişmek bu kadar güzelken,

Ve bazen utancın kuskun sabah kirlenmelerinde

Aynaların tersten yansıtan serseriliği vururdu gözlerimin günah perdelerine...

Ve kötü günler gidiyordu artık ve karanlık zamanlar

Sevişmeyi unutuyordu kalbim

Ve dilimde elçilerden,Tanrı'nın dünyayı kamçılayan ayetleri,

Adanmış ruhlara pak bir toprak gibi geri dönüş

Ve aç ve sefil Firavun yavrularından Allah'a kaçış...

Bir güncek gibi tutuşmaya başladı

Başlarında aşağılık nemrutların,Allah'a iftiraları...

Perdesiz vecihlerinde oruspuların,çirkin peçeteler,

Ve Tanrı'nın o hümayun ışık çemberi

Alkol ve fuhuş bataklıklarını kuruttu...

Ve çirkin suratlı fareler, küfür devrimleriyle

Sperm kokulu örtülerine sarılıp, mahzenlerine çekildiler.

Ağulu islimleriyle buruk utanmalar kaldı payımıza,

Çekildi o çirkin zamanlar o yorgun ve kanlı döşeklere

Ve Rahman ve Rahim olan Allah'ın

Doksan dokuz ismine Bismillah diyen dilimin,

Bir çığlığı düştü,bu çirkin geçmişin ana rahmine;

HASBİNALLAH VE Nİ'MEL VEKİL....

Ebu'l Rızgan