---
Ve anlıyorum ki..
Ellerimi uzatıp, hayatı bir kenarından
yakalamaya çalışıyorum ama
o hep uçurumun kenarında çıkıyor karşıma.
Bu kez de ben korkuyorum uzanmaya
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Yok o öyle değil- korku var ya o korkudur - onu bir kere aştın mı- senin öne çıkman yada onun arkada kalması bir şey değiştirmez- his etmek için perdeyi kaldırmak gerek- yüreğine sağlık...
yaşamın her kıyısında bilindik uçurumlar var... hangisine düşülecek belirsiz. Ellerinizi uzatın bir kere olsun rüzgara karşı koymanın ne zararı olur. düşeceğini bilsen de...belki tutuşur zaman kim bilir...
Çok güzeldi şiir. Gönülden sevgiler..
Belki de karşınıza çıktığı yer değil de karşınıza çıkmış olması...
O korkular., eli uzatıp tutamamalar hayatın ıskalanmasının baş nedenleri...
Tabi zamanın ayarının bizlere göre yapılmamış olmasının bu olumsuzluğa katkısını da göz ardı etmemek lazım...
Kaleminize sağlık sayın Gündüz Çepni...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta