(I)
Ve anladım;
İsyanın, bir suskunluk mührüdür aslında.
Üzerime
Ölümü örten gecelerin ayazından anladım.
Bildim;
Bildim ve sustum.
Şahitliğimin
Kırılan bir kalemin
Vebali olmasından korkarak.
Ve üşüdüm;
Varlığının aslında
Yokluğundan ağır olduğunu anladığım anda.
(II)
Yıllar sonra;
Sensizlik sokağından yine döndüm köşeyi.
Bir cigara sardım kendime,
Tütününe hasret kattım;
Bir tutam kırık düşle sıkıladım geçmişi.
Çektim dumanını ciğerimin en kuytu köşesine;
Kalanını sensizliğin ufkuna saldım.
Aralık`2008 Aydın...
Aylin BaşdemirKayıt Tarihi : 12.3.2009 14:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!