Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Yeniden şiirde olmak güzeldi. Kutluyorum kalemi ve yüreği, sevgi ve saygılarla.
yeter artık
dayanmaz yürek
bu kadar keyif fazla sana
çek arabanı haydi, çek...
ve ayılmak gerek bu rüyadan. Yine harika bir yürek sesi. Tebrik ve takdir eder, şairi selamlarım. ++
Umudu unutanlardan olmak yaşamdan vazgeçmektir bana göre...Bunun için derim ki umut olsun ve istediği kadar saldırsın anılara. Nabızın durmaması gibidir. O atışlar duyulduğunda yaşama döndüren çığlıklar gibidir...Hangi coğrafyada olursa olsun mutlaka güneştir umut, güneştir anılar.
Sevgi ve saygıyla.
Adı saklı o coğrafyayı gördüm. bir kerede olsa nefes aldım,soğuk pınarıyla yıkadım yüzümü o eşsiz manzarayı kaydettim...Kutlarım.
Biz bildiklerimizi unutsak-hayat unutmuyor- tarih unutmuyor- zaman unutmuyor-tohumu tüketmek kimsenın haddi değil ki- bir kayalıkta - bir ağaç kökünde- sarp uzak bir yamaçta kendiliğinden filizlenip açıveriyor işte- hayat hep iyiden doğrudan yana akacağına göre her şeye rağmen- şairi kutlamaktan başka ne gelir eleden- çok yaşayın ..
Çevre ve insanlarla olan bağ ve duyguların birleştiği çok harika bir eser.Şiir: şairin ödülüdür.beğenerek okudum.çok şahane bir anlatım ve içeriği dolu dolu. Kutluyorum.+ ant. Serbest şiiri böylesine sıkılmadan okudum mutluyum. Mutlu kalınız. Saygılarımla. GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ
Şairlik fırçanızdan muazzam bir manzara panosu izledim. Emeğine sağlık. Tam puanımla listeme aldım.
Yürek ve aklı başka yere, gözler ise karanlığın içine takılıp kalmışken..., o karanlığı aydınlatacak umut, yürek ve aklın büyüteçli cımbızıyla anılar içinde aranıyor işte.
Çok güzeldi sayın Müjdat Bilgin...
Kutluyorum........
cevabı basit, sorusu yok
cehenneme dönüşmüş gerçek
ve anılara saldırıyor umut
yeter artık
dayanmaz yürek
bu kadar keyif fazla sana
çek arabanı haydi, çek
Muhteşem dizeler şairin hissiyatı satırlara aşikar bir şekilde dökülmüş. Okumak çok güzeldi. sizi kutluyorum. Selam ve sevgilerimle. listemde.
Adresi belirsiz baykuşlar degilmidir o güzel manzaraların seyrine bile engel....Anlam yuklu güzel bir şiirdi kutluyorum.
Bu şiir ile ilgili 19 tane yorum bulunmakta