sen öğrettin bana ağlamayı
oysa ben sana sevmeyi öğretmiştim
örneğin sekiz yaşındaki
bir filistinli kızı...
hep kendini düşünürdün
ağlarsan bir tek kendine ağlardın
ben öğrettim sana
ıraklı bir anne için ağlamayı...
sen öğrettin bana aşk acısını
ve sevda çöllerine sen düşürdün beni
sen ağlamayı öğrettin bana
bir,mayıs akşamı
ilk ağlayışım
bir şubat gününe denk düşer
anam-babam-akrabalarım gülerken
ben ağlamışım
anam öyle anlatır...
ilk sözüm baba olmuş
son sözüm 'seni seviyorum' olacak...
ben senin ızdırap kokan nefesini sevdim
seninle ağladım,seninle güldüm...
haksızlıklar da
hakkımı aramayı sen öğrettin
vicdansız,bencil bir yanın vardı
o yanını hiç sevmezdim
şimdi vazgeçtin ama
beni de terkettin...
Allah'ın her hangi bir günü
güneşten kavrulan toprağın üstünde ben
gözümde ki kurumuş yaşlar
aklımda bir mazlum
aklımda filistin
ve aklımda vatanım...
****
Osman CoşkunKayıt Tarihi : 6.9.2005 22:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
toplumu kucaklayan kavramlarla örülü ve senin bir zirven diyebileceğim şiirdi ..
aferin :)
Davetiniz basim ustune,Ask-Devrimdir de gorusmek uzere.
TÜM YORUMLAR (9)