Dost Dediğin Şiiri - Yüksel Türk

Kara günler kararır, kolun kanadın kırılır
Ses vermezler sesine, boğazında kısılır
Dost ararsın ışığından, sana ışık sunacak
Kolun kanadın sarıp, şu gönlünü alacak

Karanlıkta belli olur, insanın rengi
Vicdanıyla yapar o büyük cengi
Mal, mülk, makam, eş, çocuk derken
Sızlanmıştır nefsine, bir çok sebepten

Konuşur, mangalda kül bırakmaz
Güce tapar, zulme ses çıkarmaz
Düşman sevindiren dost sınavında
Öyle vurur ki, kan damlar baltasında

Korkma! ışığından ışık saç dostuna
Koş, o zor günlerinde sarıl boynuna
Bir doktor değildir aradığı ancak,
İstediği bir dosttur, derdini anlayacak

Ve… Güneşli günler gelip çatmıştır
O meşakkatli yıllar, geride kalmıştır
Bu çile dolu yolculuğun sonunda
Yüreği iyilik dolu, dostlar kalmıştır.