Ve -1 Şiiri - Elazığlı Mustafa Kaya

ve,
ezanlardı dindiren beni
beni isyanlardan çeken
çeken bilir şehrin korkularını
korkular ölmek kadar acı
acı veren ne varsa sırtlandım.
sırtlandık gidiyoruz meçhule
meçhul gülümsüyor oysa bize
bize ne oldu..? koptuk
koptuk en değerli fikirlerden
fikirler dikilir günde beş defa
beş kez insan eğitilir doğruca
doğrular dinledim bir cami avlusunda
avluda insanlar bir tabut başında
başında genç bir kadın ağlıyor
ağlayan gözler içimden çıkmıyor
çıkmıyor pişmanlıkları kadının
kadın saçları dün karaydı
karası sabaha çıkmadı
çıkmadı dilinden ne bir isyan ne de küfür
küfredenler sıra sıra dizildiler
dizilip aynı oldular..fakir-zengin
zenginlik kurtarmadı onu
onu alıp boyu kadar çukura bıraktılar
bıraktılar yaptıklarıyla baş başa
baş başa yaşadım bir ibreti
ibretten tevbe ye geçtim
geçtim insanlığı seçtim
seçtim sevmeyi…sevgiyi..ölmeden ölmeyi
ölmeyi, güzel görmeyi
görmeyi öğrendim ben..

15.08.2005 / İSTANBUL
mustafa kaya