Vazo Şiiri - Cevdet Dino

Gurbette nakışlı bir vazo almış sevdiğim bana
Benden kalanları koymuş içine
Elleri değmiş, ten kokusu sinmiş çevresine
Başucuma koydum;
Sonra nefretle doldu atmaca yüreğim
O eski sıcak bültenleri yaşadım…
Bir kâğıt koydum daktilonun ağzına
Bir hüzün doldu ki küçük, loş odamın kasvetli çehresine
Parmaklarım, donuk harfleri seçtikçe
Suskun, bağrı yanık kelimeler
Dizildi soldan sağa kâğıdın sert yüzüne
Dokundukça,
Ağladım;
Dokundukça,
Tarazlandım
Her bir hecesine sözcüklerin.
Nihayetsiz bahsettiğimiz o aşk bitmişti
Birden;
Başucumdakini çaldım yere,
Çaldım mor desenli halının yüzüne.
Tek tek göz attım dökülenlerin her tanesine
Her nesnede bir yaşanmışlık;
Birinde ilk heyecan,
Diğerinde ilk dokunuş,
Ötekinde ayrı apayrı bir duyuş…
Hışımla çektim kâğıdı parçaladım karadüzen
Oturdum eşiğin sol yanına hafifçe parmaklarım
Dayandı soğuk alnıma sustum ve suskunluk…
Onu ilk gördüğüm durak geldi aklıma
Orada başlamıştım kandırmacaya
Gitmeliydim sahte mimarinin karargâhına
Çektim ellerimi koyuldum yola
Vadiler, bükler aştım her nefesimde
Vardım yanına heyecanımı tanıdığım
O illetli, o dağdağalı, o sessiz… yere
Zamanı geriye almış gibi tuttuğum ellerini sürdüm yüzüme
İlk dokunuş ilk sıcaklıktı bu hayatımda hissettiğim
Tebessümün mayalandı aklımda
Kendimi kaybetmişim meğer
Baktığım asfaltın karanlık buğusunun yanında
Esiyordu rüzgâr usul usul ve ellerimi dayadığım alnımda
Terler dökülüyordu şahrem şahrem
Birden toparlandım doğruldum
Yüklendim topuklarımın üstüne
Ayalandım unutmak için geriye almak istemiştim zamanı
Silmek yokluğa sürüklemek istediğimden gelmiştim buraya
Tuttuğum elini bıraktım diğer elinin hizasına
Bakışlarımı çevirdim senden öte yana
Önünden geçip gittim o yılların sarhoşluğuyla
Tiryakisi olduğum seni yaşanmamışlıkla bıraktım orada
Döndüm odama ne vazo ne de senden bir hatıra yoktu ortada
Kalemi bıraktım elimden döndüm rüyama
Sevdiğim her neredeysen mutluluklar diliyorum sana…