Vaziyet Şiiri - Maruf Özülkü

Şu istilâ, şu elem, daha kaç vakt sürecek,
İhtiyar olan dünya, ne gün bir baht görecek?

Falan idi, filandı, belloldu ki yalandır
Her ziyân bir emandır; âyân oldu talandır.

Ne sabah taze-nezih, ne akşam bir uzlettir
Kandır, baruttur, ahtır; kaybolan masum candır

Asya münafıkları, bin bir surat sahnede
Cafcaflı nutukları koca birer yalandır.

Barış, savaşı kesmez, diplomasi gel-gitte
Reel politik diye timsah yatışlar vardır

Alev içinde feryat, kim duyacak feryadı?
Avrupalı zalimler, neftte, kuşa seyrândır.

İnsan ölüyor insan, nerde "insan" diyenler
Hümanizma maskesi her tarafa bakmazdır.

Mim'ini zayi eden, denî dehâ, zehr ile
İnsanlığa şer kustu, asırların kiniyle

Doymak bilmez vahşetle yedi bitirdi bizi
Canavarca saldırdı yıktı can evimizi

Ağlıyor yaşlı beşer, titreyerek figânla
Bir teselli, bir şefkat arıyor heyecanla.

Sözü bitenler artık susmasını bilsinler
Tarihin gerisinde kaybolup silinsinler

Ne boya, ne de cila, saklamaz çehrenizi
Tescil oldu vukuat, kaydoldu parmak izi