Vazife Şiiri - Sercan Yarım

Güneş bugün yokluğundan alındı.
Olmadığın şehirlere doğdu.
Peki sen neredesin?
Varlığımdan sıkıldın mı?
Hangi şehrin gündüzüsün?
Gel bu şehre akşamım ol.

Ya da git istediğin her ne haltsa öyle yaşa.
Nasılsa hiçbir zaman anlatamaz derdimi.
Nasılsa hiçbir roman yaşatmıyor rengimizi.
Her halükârda taşıyor sen denizim.

Gülüşlerime sahtekâr tavırlarınla karıştığın
bir gündüzün mateminde turluyorum.
Yosun kokan saçlarında gezindiğim hayalimi hırpalama.
Ben öyle yaşıyorum.

Şimdi saatin hiçbir önemi var mı sence?
Gülümse…
Belki döner kalbim bıraktığın yerden.
Parçalarımı topla haydi.
Ben umutlarım söküp attım artık.
Aklıma değil kalbime perçem.

Unuttum adını hatta hangi semtte kaldığını.
Bıraktım artık ben.
Aynı bankta yattığımın hesabını sormak için bekliyorum.
Hatırladın mı?
Ben yarım bıraktığınım.

Seni ben şiirlerde öldüremem.
O kalbe vazifedir.
Bu şiir vazife mi?
Pekâlâ öyle olsun, yolun yarısını sildiğim gün bekliyorum.
En güzel yalnızlık, bu kalbe vazifedir.