Vazgeçtim Senden Şiiri - Erdinç Sert

Eh! Be! hayat.
Alcağını adlında benden,
Ne verdin senden isterken.
Ümit ettim hep
Her şeyi bırakmışken zamana.
Bu kadar acımasızmıydın,
Bu kadar zulm niye.
Neden bu bencillik,
Atmışken kendimi ellerine.
Tutunamadım, düştüm.
Kaldırmadın be! hayat…
oysa;
Ne ümitlerle bağlıydım sana.
Her gecenin sabahıydın sanki.
Her acıya, her hüzne merhem.
Ama;
Kopardın beni senden, dirhem dirhem.

Zoruma gidiyor desem haksızmıyım.
Ağlattın sen gülen gözlerimi.
Düşerken tutmadın ellerimi.
Cehenneme çevirdin be! hayat,
Cennet bildiğim günlerimi.

Şimdi ne verebilirsin ki bana artık.
Ömürü tükettik,sona yaklaştık.
Unuttuk gülmeyi, ağlamaya alıştık.
Karmakarısık, sarmaşık sarmaşık karıştık.

Artık;
Çözülmez düğüm olduk birlikte ikimiz.
Yolların bıçak sırtı, bana Sır’at…
Mümkün değil ki aşmak.
Vazgeçtim senden,
Vazgeçtim senden be! hayat.

erdinç sert