Kaderimin sahillerinde kale yaptığım bir kum yığınıymış hayat
Kovasını kaybetmiş bir çocuk gibi ağlar benim gözbebeklerim
On yedi yıldır o kovanın içinde beklemiş bir ekmek kadar bayat
Kokuşmuş çöllerde ellerim güneşte, küflenmiş ayaklarla emeklerim...
Sanki bağları sokakların çığlıklarıyla kesilmiş göbeklerimin
Harabe bir yere gömülmüş, benim ömrümde seninle harap oldu
Tanıdığım bir ağaç var
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Devamını Oku
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta