Vazgeçtim Şiiri - Teyfik Karadaş

Kırk yıl koştum bir güzelin peşinden
Yoruldum koşmaktan vazgeçtim artık
Zindan oldu dünyam onun yüzünden
Peşinde koşmaktan vazgeçtim artık

Yetiş diye yazı yazdı yollara
Önümü kestirdi karakollara
Mahkûm etti beni karlı dağlara
Peşinde koşmaktan vazgeçtim artık

Ben koştukça o hızlandı önümde
Sıkamadım silah yoktu belimde
Hep atlattı hiç durmadı sözünde
Peşinde koşmaktan vazgeçtim artık

Koşar iken neler gördüm yollarda.
Mahsur kaldım bazen viran bağlarda
Aradım izini yüce dağlarda
Peşinde koşmaktan vazgeçtim artık

Maruz kaldım nice serin yellere
Divaneler gibi düştüm dillere
İhbar ettim onu gonca güllere
Peşinde koşmaktan vazgeçtim artık

Kimi beni alkışladı koşarken
Kimi bana engel oldu coşarken
O yar beni mevta etti yaşarken
Peşinde koşmaktan vazgeçtim artık

İmkânım yok koşup onu tutmaya
Umudum yok dizlerinde yatmaya
Ömrüm yetmez gözlerine bakmaya
Peşinde koşmaktan vazgeçtim artık

Felek ile kavga etmek fermanım
Zafiyet yaşadım yoktur dermanım
Teyfikiyem hepinize kurbanım
Peşinde koşmaktan vazgeçtim artık