Vazgeçtim Şiiri - Nurullah Arafatoğlu

Ben vazgeçtim sancaktarı olmaktan ümmetin.
Bana farketmez hangi milletten çıktığı mehdinin.
Ben bir gazaya inanırım ki Allah'tır galibi.
Kumandanı Türk olsun, Kürt, Arap ya da Farisi...

Kessin Garb'tan gelen rüzgar olsa dahi.
Bana kâfi doğduğum iklimlerin sam yeli.
"Uygarlık", "hürriyet", "demokrasi" kalıpları...
Sizin olsun bildiğiniz tüm ortalık kavramları.

İşte benim ne varsa Pir Sultan, Attar, Fuzuli...
Kucağımda aslanla ceylan müsavi.
Bir elimde beyaz güller biter,
Bir elim mezar taşı diker.

Laf ile yürüseydi peynir gemisi,
Deryaların, bizim olurdu hemen hepsi.
Şiirler anlatabilseydi yüreklerin korunu,
Şairden seçerdi Allah, Peygamber kulunu.

Ben hoyrat genciydim bu kanlı kavgalar toprağının.
Çerağını benden aldı ateşi azatlıkların.
Nerede şimdi namlumun ucundaki kanun?
Adı bir kaf dağı kıssası şimdi onun.

Bu suni mahkemede ölmek suç, ölmemek suç.
Bağırmak suç, hele sükut, suç mu suç.
Bir suçlular şehri bu sokak kabristanı.
Hepsinin başında bekçi, kaldırım taşları.

Ben vazgeçtim gedik açmak surlarda.
Durmayı bilsem yeter gediğin ardında.
Bayrağı ilk tutan yiğit kahramanımdır!
Koşan Kenan diyarına, gâziyânımdır!

Filistin, sana ilk varan gürhânımdır!
Seninle ağlayan ümmühânımdır.!
Sana şiir yazdıran Davud'un, Süleyman'ındır.
Seni bulamayanlar, insanlık giryânıdır!