Vazgeçtim Şiiri - Özgür Türkoğlu

Kandirma kendini, ben yazım diye,
Yaz içinde rengârenk çiçeğim diye,
Yolunu yoluma katarım diye,
Verdiğin sözünü, heves mi sandın.

Hasretim kalbimden büyük bir parça,
Ben kendimi beklerken, benden soğudum,
Her fikre saygı, duyarım amma,
Fikrimi söylerken, dilden yoruldum.

Kurumuş yaprak gibi savrulmak lazım,
Sevda kelamında kurumuş boğazım,
Ben iyiyim, ben kötüyüm bilmekte lazım,
Beni bana veren yaradan değil mi?

Vazgeçtim, vazgeçtim dünya yükünden,
Sanma ki gördüğüm ahret gözünden,
Bir lokma, bir urba bir de kulübe,
Görmek için insana bunlar mı lazım.

Ar ediyor dilim, adın saydıkça,
Ömrüm de diyemiyorum ayrı kaldıkça,
O zalim hasretin, kırbaç vurdukça
Adım özgür bile diyemiyorum.

Haberin yok geceler nasıl geçiyor,
Anlattığım cümleler sanki yetiyor
Kendisi kaç gram, yükünden küçük,
Kalbim acep her dem neler çekiyor.