Vazgeçtim Şiiri - Yorumlar

Hayat bazen mola vermemizi mi istiyor ne. Bazen böyle bir anda herşeyden vazgeçmek istiyoruz. Gönlünüzce olsun her şey yine de.. Çok güzeldi şiiriniz. Çok severek okudum..

Saygımla..

pes etmek... insanın nefesi rüzgar yüreği yağmur olunca galiba takatı da kalmıyor..
yorgun bir hüzünle yazılmış şiir.
çok güzeldi..
tebriklerimle..

vazgeçmek, son karardır, öncesindeki birikimin kaldırılamayam yükünün sonucudur çünkü.

Şiir, bu anlatımı çok başarılı uygulamış..

Şiirin dizeleri arasında ses uyumunu da özen göstererek uygulanan, metamtiksel bir denklem gibi işlenmiş duygular var.

Her bentin sonundaki dize, bentin kendi içindeki bütünlüğünü açıklayarak noktalayan çok net yargılarla bitirilmiş.

İçtenlikle kutlarım İbrahim Bey.

Saygılarımla.

Sevgi bahçelerine uzanan yollarda çiçekler açtım.
Güzellikler umuduna beyazdan pembelere uçtum,
Yetmedi dal budak verip gölgeler sundum ama
Artık vazgeçtim.
Ocakta yanıp küle dönen kuru oduna döndüm
Çünkü; kahroldum

Yürek sesinize, kaleminize sağlık . İlhamınız bol olsun.

Yeni yılın ilk şiiri gelmiş.Kutladım canı gönülden. Emeğine sağlık kardeşim. Yine harika bir şiir okudum duygu dolu kaleminden...

Bazen "vazgeçme" noktasına gelir insan...Yorulduğunu anlar... Verilen bütün çabanın boşa gittiğini gördüğünde kahrolur... Hatta kaybolmak ister...Ama bunu yüreğe anlatmak zordur. Beyin, mantık dese de yürek söz dinlemez bir asidir.

Fakat , sevgi; aslında sadece sevmekten doğan bir sevinçtir. Her ne kadar layık olmasa da sevilen ...İnsanın sevgiyi yüreğinde büyütmesi güzeldir... Onu yaşamak bile bir armağandır. Varsın istediğimiz sonuca ulaşmasın...

Hem demez mi Koca Veysel ; *Seversin, kavuşamazsın aşk olur* diye...

Güzeldi okumak. Kalemin daim olsun. Sevgi ve selamlar kardeşim. Nicelerine diyerek, yolun hep açık olsun.

Sonuç işte...
"Vazgeçmek..."
Neyin peşine düşmüş olursak olalım...
Ya düştüğümüz bizden, ya da biz düştüğümüzden...

Yorgunluk, kahrolmanın öncesi...
Kaybolmak da neticesi!

Çok hoştu İbrahim..
Kutlarım Kardeşim..

GÜNÜNÜ KARARTANIN GÜNDÜZÜ OLMAZ
Kıbrıs çıkarması günleriydi.
Şehirler, kasabalar, köyler gün şığında ayan beyan görünürken, geceleri karartma uygulanması için bütün vatandaşlar radyolardan ve televizyonlardan uyarılıyorlardı.
“Bütün Türkiye’de karartma uygulanmaktadır. Geceleri, lütfen evlerinizin pencerelerini kalın perdelerle, ışık sızdırmayacak şeylerle kapatınız veya ışıklarınızı yakmayınız yahut mavi ışık kullanınız” diye anons (duyuru) geçerlerdi. Aklımda böyle kalmış.
Şiire bakıyorum da, adeta kendi dünyasının pencerelerini, süzülerek girecek o güzelim umut ışığının bütün girişlerini kapatmış.
Önce kapılar kapatılmış.
Adına ‘yorgunluk’ denilmiş.
Sonra pencerelere kalın perdeler çekilmiş.
Adına ‘kahır’ denilmiş.
Daha sonra da zerrece umut ışığının sızacağı, bir nefeslik havanın girmesini engelelyecek bütün girişleri tıkayarak kendi karanlığında, adeta mezarında ‘kayboldum’ denilmiş.
…
Mum gibi yanmak…
Aradığını, umduğunu bulamamak.
Çaresiz, ümitsiz aşktan perişan olmak.
Kaderin cilvesi.
Sevenin sevilmemesi veya karşılık bulmaması…
Hayat.
Kolay değil.
.
Anlamlı ve güzel bir şiir.
Gönülden kutluyorum İbrahim Bey.
Saygı ve selamlarımla…

Hikmet Çiftçi
14 Ocak 2020

Kaybolunca, yeni yollar keşfetmeli vazgeçmeden önce..
Kahrolunca, üzüntü dönüşür mutluluğa olan umutla...
Ve yorulunca bazen de usul usul akmak gerekir ummana...

Çok güzeldi. Yüreğinize, kaleminize sağlık İbrahim Bey.