Övecegim sanma seni mor menekşe değilsin
Neyler dallar suratın ardın sıra eğilsin
Taştan katı yüreğin aşka değer ne bilsin
Sanma seni sevmişim duydum sözün vazgeçtim
Gece gibi karanlık hayallerin düşlerin
Can almıyor bilesin sır dolu gülüşlerin
Masken düştü tanıdım yapmacık gelişlerin
Aşka leke sürersin gördüm yüzün vazgeçtim
Takvimlerde aylar bitti üşüdügüm seneler
Mevsimin bahar olsun kimler sevip döneler
Kışın bilir rüzgarlar kırık dökük haneler
Mutluluktan bi haber bakan gözün vazgeçtim
Gururundan bahsetme sordum sana yabancı
Esir ettim diyormuş kibirini bu hancı
Içimdeki nefretten her nefeste var sancı
Sana güven yok oldu bitmez güzün vazgeçtim
Kırık kalem neylesin yoksun tutmuş taşları
Övülecek yanı yok var günümüz aşkları
Diyar gezdim görmüşüm akıl tutmaz başları
Sende onlar gibisin kara özün vazgeçtim.
Kayıt Tarihi : 11.9.2019 02:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!