Sevilen zannederki,
Seven hiç vazgeçmeyecek.
Ben vazgeçtim.
Önce sesini unuttum.
Ve titreyen nefesini.
Sonra baktığımda gülen gözlerini.
Sevgi karşılıklıdır sanardım.
Sonra içimden bir ses şöyle dedi.
" Seni ne kadar sevebilir ki ? "
Haklıydı belkide.
Beni ne kadar sevebilirdi ?
Dünyalar kadar mı ?
HAYIR
Önemli olan yürekte sevmekti.
Sevdiğini hissettirebilmekti.
Ölümüne sevmek diye birşey var sanardım.
Üzerinden saatler, günler ve aylar geçti.
Ben hâlâ ölmedim.
Dedim ya,
Sevilen seven hiç vazgeçmeyecek-
Zanneder.
Ama ben vazgeçtim...
Kayıt Tarihi : 8.3.2019 23:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
2014 İstanbul
![Sezer Can Yavuz](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/03/08/vazgectim-270.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!