Dedim ki; 'binbir dağ ciceğinden bir gülüm vardı; Kurudu,'
Bir bahara uzanacaktı kollarım; kırıldı
Böylesine anlamsız tartısmalardan yüreğim, artik yoruldu,
Bundan sonra başın göl,ayağın deniz,
Ömrün bensiz gececek ….
Hangi damarlardan almışsın kanını?
Hangi yüreklerde beslemissin kinini?
Ve hangi bataklıklara fırlatmışsın sevgimi..
Duydum ya,artık senden; vazgectim.
Kolay olmadı bana yaşattıklarını hazmetmek
Nede olsa ben ömrümü senin yollarında öğüttüm…
Hayatım elinde olunca bir kördüğüm,
Artık yüzünü bile görmekten vazgeçtim.
Şimdi dünyanın tüm bağları sana açılsa,
Yüreğinde yediveren gülleri,gökten yere savrulsa,
Binbir dereden su getirsen sönemeyecek bu yangın bilesin.
Dönüş yok; ben gemileri ateşe verdiğimde,
Artık senden VAZGEÇTİM.
Kayıt Tarihi : 27.11.2016 17:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!