(Vazgeçtim, umut ederek yaşamaktan,
Bütün hayallerimden af diliyorum.)
Gerçekleriyle bilediği hançerlerini
Her aşkın kalbine saplıyor zaman
Ki, merhem değildir hiçbir yaraya,
Bile bile aşkıma zaman sürüyorum.
Acıttıkça yalnız kalıyor aşk,
Gün geçtikçe ağırlaşıyor yalnızlık,
Ve yorgunluğa gelmiyor hiç yaşamak.
Yoruldum, yaşamaktan vazgeçiyorum.
Kırılan umutlarımdan parça parça dökülen
Kristalleri topladım, attım denize.
Kendimi diri diri hayata gömüyorum.
Hoşça kal sevgilim ve vasiyetimdir sana:
Çaresizliği alıyorum kendime,
Yakamozları sana bırakıyorum.
Kayıt Tarihi : 28.11.2003 15:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Semra Karabağ](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/11/28/vazgectim-23.jpg)
Mutlu AYAR
TÜM YORUMLAR (2)