Icimde bir kuyuya dustum bu sabah
Karabasandi sanki...
Ne seslenebildim ne de yarali ayaklarimin uzerinde durabildim...
Cok korktum
Her sabah ayni siziya uyanmaktan
Her gece ayni islikli sarkiyi soylemekten
Icime aglamaktan,
ve en kotusu seni icimde sonsuz bir yolculuga cikarmaktan.
Vazgectim,
O kadar yorgunum ki...
Ne seni ugurlayabilirim
Ne de donusunu bekleyebilirim.
Kayıt Tarihi : 23.8.2013 14:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tebrikler.
TÜM YORUMLAR (3)