Vazgeçtim Şiiri - Halil Pesen

Bilsen ki nelerden,kimlerden vazgeçtim
Sendende vazgeçerim acı duymadan
Ne seni tanımayı ben planladım,ne de seni seçtim
Senide silerim bu yaslı tahtadan

Çok bağlanmıştım ana rahmine
Yapışmıştı adeta oraya sine
Attılar beni oradan gene
Sıktı bağrımı hayat denilen mengene
Atıldım oradan atarım,atarım seni
Sanma ki geriye dönüp tutarım seni

Sonra alıştım ana kucağına
Yabancı buseler kondu yanağına
Bırakıp gitmesin diye yapışırdım ayağına
Sütler memeden indi çay bardağına
Alıştım, yalnızlığa ve yeise
Yalnız doğdum yalnız öleceğim
Budur çıkardığım hisse
Hem bir kızsın
Hem de yalnızsın

İlkokulda öğretmenimi sevdim
İşte o zaman ben bir devdim.
Ondanda vazgeçtim kendim
İlkokulda bir kızı beğendim
Gayet mutluydum şendim
Onu da bıraktım daldım derin hülyalara
Ağladım baba annemi verirken mezara
Onu da unuttum ben gözü kara

Sonra lise üniversite ve bir sürü gönül ağrısı
Hiç birine ümit vermedim doğrusu
Çok önemserdim namusu
Bazen tahdit ettiler bazen kurdular pusu
Hiçbir zaman sarsmadım ulusu
İnceden inceye oluştu ıstırap dokusu
Vazgeçtim beni sevenlerden
Vazgeçtim benim için birbirlerini dövenlerden

Sonra evlendim,birde kızım oldu
O benim iki gözüm oldu
Sevdim,okşadım,büyütüp okuttum
Ona bir hayal dünyası dokuttum
Evlenip gidecekti dengine
Varmak istedi cahil bir zengine
Sildim onu da bir kalemde
İki kızım daha var bu alemde

Yanlışta ısrar,bırakmaz namus ve ar
Dengin olmalı seçtiğin yar
Kim demiş vicdanımdan cüzdanıma yol var
İstemem çekesin ahu zar
Seni menzile ulaştırmalı yollar
Doğruda ısrar et,yanlışta değil
Hatanı kabul et ve eğil
Silerim inan ki,iyi bil.