Vazgeçtim Şiiri - Ahmet Olcay

Ben vazgeçmezdim normalde.
Bağlıydım değerlerime.
Ama vazgeçtim artık,
Anladım en güzeli yalnızlık.

Nedendir bilinmez,
Anlamıyorlar sen anlayınca.
Anlamayınca da anlıyorlar nedense.
Şimdi vazgeçtim anlamıyorum bende.

Çevreme bakıyorum.
Artık vaktim oluyor incelemeye,
Önceden vaktim olmazdı,
Olup bitenleri görmeye.

Nelerden vazgeçtim.
Ya da neden? vazgeçtim.
Gel dönüp bir bakalım geriye,
Geride kalan pişmanlıktır sadece.

Herşey bu kadar olumsuzken neden vazgeçmeyecekmişim
Kendimi neden üzecekmişim
Komik olan beni üzen için neden üzüleyim
Ben önceden üzülürdüm şimdi vazgeçtim

Dedim ya vaktim oldu incelemeye,
Bende üzmüşüm beni sevenleri,
Dönüp baktığımda geriye.
İleride de baktığımda yine pişman olmamak için,
Üzmekten vazgeçtim.

Ama değer vermekten değil.
İnsan yalnız kalınca da şunu anlıyor ve görüyor,
Ben aciz ve değersiz değilim.
Bana değer verenleri sevmekten vazgeçmedim.

Ve vazgeçmediğim birşey daha kaldı hayatta.
Özlemek! ! ! ! ! !
Hiç kimse özlenmeyecek kadar değersiz değildir bence.
Özlemekten vazgeçmememin sebebide budur sadece.