Vazgeçmenin Eşiğinde Şiiri - Muhammet Ür ...

Sınırında geziyordum tükenmenin ha düştüm ha düşecektim öyle zor bir vakitteydim
Eşiğinde duruyordum tam vazgeçmenin hani görsen bir vardım bir yok olmak üzereydim
Nasıl da inanıyordum ah aşk vardı ve ben onu bir kez olsun görmeden ölmeyecektim
Aslında biliyordum sevda dediğin koca bir yalandı ve ben onu hiç görmeyecektim

Şarkılar sustu içimde martılar küstü bu şehre derken gülüşünle aydınlandı içim

Kapımı çalmadı ki daha önce hiç böyle bu yeryüzüne ait değilmiş gibi bir aşk
Sınavım olmadı hiç kimse böylesine çözüme kavuşamamış bir bilmece olarak
Isıtamadı içimi hiç böyle başka bir gülüş tüm yıldızları gölgede bırakarak
Nedeni olmalı bence tesadüf değil bu bir mucize hemde yüzyılda bir rastlanacak