Vazgeçmem Mümkün Değil

Sözler nasıl da anlamını yitiriyor bazen değil mi?
Bir anda kelimeler düğümleniyor boğazımda
Her şey susuyor
İnsanlar, arabalar, gemiler, tramvaylar…
Her şey duruyor
Nehirler, taşıtlar, zaman…
Tükeniyor sanki
Tüm lügatlerdeki kelimeler…
Üç kelime kalıyor dilimde
Ancak onu söyleyebiliyorum sana…

Seni bırakıp gitmek değil benimkisi
“Sen beni bırakıp gideceksin” diyorsun ya…
Seni gittiğim yere götürememek…
En çok kanatan yanı bu
Hayat gülünün dikenlerinin…
En küçük ayrı kalmalara bile tahammül edemezken
Uzun bir ayrı kalışa mecbur olmak…

Hayat nasıl da tanımsız ve tutarsız bazen değil mi?
Geç kalmışlıklarımızı düşünüyoruz kimi zaman
Kaybettiğimiz yıllarımızı
Ve sonunda bulduğumuza inandığımız gerçek aşkımızı…
Sonra yine geç kalmışlıklar giriyor araya
Ve mesafe koyuyor kavuşmamız için birbirimize…

“Belki geç geldim sana ama iyi ki geç kalmadım…”

Ulaşmak ve kavuşmak zordu sana…
Kurumaya yüz tutmuşken umut çiçeklerim
Sen su verdin onlara
Hiç beklemediğim bir zaman diliminde
Her şeyden vazgeçmiş ve her şeyi silmişken hayallerimden
Yeniden yaşamayı öğrettin bana
Tuttun ellerimden ve kaldırdın beni…

Şair;
“Öyle bir zamanda gel ki,
Vazgeçmem mümkün olmasın” demiş

Ben de; öyle bir zamanda geldin ki
Hayatımı bana geri verdin diyorum…
Sen; en önemli parçası hayatımın,
Beni tamamlayan ve ayağa kaldıran
Tekrar kendime kavuşturan
Sen benim her şeyimsin
Ben nefes alıp verdiğim sürece de
Hep içimde olacaksın
Her gün daha fazla artarak,
Hiç azalmadan…
En güzel şeysin sen, hayatımdaki
Son nefesimi verdiğimde de öyle olacaksın…

24.09.2005 00:30 Osman Murat KÖKTAŞ (g.m.)