Vazgeçmem Güneşimden

VAZGEÇMEM GÜNEŞİMDEN

her ne vakit yürüdümse güneşe,
hiç bir gölgenin engellemesine izin vermedim

eller almış rüzgarı arkasına,
edinmiş birer rüzgargülünü kılavuz,
görmediğim zamanlarda da tek kılavuzumdun güneşim

yüreğinin adasında bir değil bin ömür boyu da mahkum kalsam,
ne senden ne de ateşinden vazgeçmem aşkım

ne zaman fark edeceksiniz,
hoplayıp zıplayıp geçirdiğiniz hayatta,
ayaklarınızdaki zincirleri...

paslanmış, kirlenmiş, yosun tutmuş beyinleriniz
ne zaman düşünmeye başlayacak...

bir kere olsun yürüyemeseniz de,
yüzünüzü dönün güneşe

gerçeği bulmaktan nedir bu korkunuz...

haykıramadığınız gerçekler kadar
aptal, gerizekalı, beyinsizsiniz diye gülüyor efendileriniz

bitmesin mi,
bitirmeyelim mi bu köleliği...

önceden hayır, hayır bir tek ben mi kaldım dedim,
şimdiyse sen çekip gittiğin günden beri herkesin aldandığını,
kandırıldığını gördükçe,
daha da daha da bir başıma kaldı mı izler oldum

efendilerin hiç bir sözüne
aldanmadım, aldanmıyorum ve aldanmayacağım...

Hasan Hüseyin Beydil
22.01.2023