Vazgeçmem Şiiri - Yüksel Güney

Vazgeçmem
Kefereler kılıncı dayayıp da boynuma
Hışım ile çöksede bu davadan vazgeçmem
Atlas yatak döşeyip gece gündüz koynuma
Çil altınlar döksede bu davadan vazgeçmem

Dünya hakka dikilip putlarına tapsada
Zillete düçar olup doğru yoldan sapsada
Nefsim galebe çalıp bana baskı yapsada
Şu belimi büksede bu davadan vazgeçmem

Hızarda koparsalar saçımın her telini
Yine kalkar kırarım hasmımın şaltelini
Bu kavgada dostlarım üzerimden elini
Eteğini çeksede bu davadan vazgeçmem

İnsan kölesi olmuş nefs denilen kitlenin
Bu yüzden daha sadık fıtratı var itlerin
İblisler kalp yurduma vesveseyle fitnenin
Tohumunu eksede bu davadan vazgeçmem

Katlim için toplansa tüm zalimler güruhu
Her daim nefesimden dilime dökülür hu
Cellatlar tırmık ile tutsak olmuş bu ruhu
Bedenimden söksede bu davadan vazgeçmem

Küffar sağ yanıma şems sol yanıma kameri
Koysada teslim etmem iman yüklü semeri
Ebu cehil boynuma takıp yağlı kemeri
Sandalyemi tepsede bu davadan vazgeçmem

Ben imana talibim inkar benim neyime
HAKK tan başka karşıyım her türlü deneyime
Şu üç günlük dünyada cümle alem tenime
İşkenceler etsede bu davadan vazgeçmem…