Vazgeçmeli Şiiri - Afet Ergü

Vazgeçmeli, sahte dünyanın sahte insanların yalan sevdalarından... Yoruyor insanı kötülerden iyi şeyler beklemek... o yüzden vazgeçmek gerek umutlarınızı hayallerinizi öldürenlerden... gülen gözlerinizin, masum yüzlerinizin celladından, etinizi salı pazarında bulanlardan, canınızı can pazarında soranlardan vazgeçmek gerek... Katık ettiğiniz sevginizi bir lokmada yutanlardan, hasta olmasına kıyamadıklarınızın, her gece dualarınızda sakladıklarınızın, sizi sırtınızdan vuranlar olduğunu görünce vazgeçmek gerek... Bir gecelik anılara, hesaplanmış yarınlara teslim ettiğiniz ruhunuzdan, masumiyetinizi sizden çalanlara verdiğiniz yüreğinizden vazgeçmek gerek... Kırılan kalbinizin onu kırana bıraktığınız "âh" ile yaşamaktan, sizi savuran vefasızlardan vazgeçmeli... Siz doyamadığınız sevginize, sevdiğinize yanarken, onun canınızı yakmasından, yaşadığınız kısacık mutluluğunuzu elinden alanların, yaşayamadığınız mutluluklara hicranla acırken, onun acımdan kalbinizi acıtmasından vazgeçmek gerek... Allahın adaletine sığınmak varken, zamanın adaletine sığınmaktan vazgeçmek gerek... Sizi yarım bırakarak, başkasını tamamlayanlardan, yokluğunuza sevinip varlığınızı unutanlardan vazgeçmek gerek... yani ve vazgeçmek gerek sizden vazgeçenlerden...