Bitip tükenmeyen isteklerimiz vardı bizim, bir türlü vazgeçemediğimiz.
Bitirip tüketirdi bizi ama yine de vazgeçemezdik.
Biz vazgeçmenin kazanmak olduğunu anlayana dek, vazgeçmeyecekti hayat, vazgeçmemiz gerektiğini anlatmaya.
Kaçanın kovalandığı bir hayatta, peşine düştüğümüzün ardında kalacaktık hep.
Ne gece gündüzü yakalayabilecekti, ne de gündüz geceyi.
“Geceyi gündüze katmak” bir deyim olmaktan ileriye gidemeyecekti hiç bir zaman.
Gece gündüz düşünerek bulamayacağımız şeyler vardı bu hayatta, mesela aşk gibi.
Sevgilimsin , kim olduğunu düşünmeye vaktin yok,yapacak
işleri düşünmekten
Kalabalığın içinde kalabalıktan biri
Gecenin içinde bir yıldız, yitip gitmiş çocukluk gibi
Sevgilimsin,ak dişlerini öpüyorum, aralarında bir mısra gizli
Dün geceki tamamlanmamış sevişmeden
Devamını Oku
işleri düşünmekten
Kalabalığın içinde kalabalıktan biri
Gecenin içinde bir yıldız, yitip gitmiş çocukluk gibi
Sevgilimsin,ak dişlerini öpüyorum, aralarında bir mısra gizli
Dün geceki tamamlanmamış sevişmeden
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta