Bitip tükenmeyen isteklerimiz vardı bizim, bir türlü vazgeçemediğimiz.
Bitirip tüketirdi bizi ama yine de vazgeçemezdik.
Biz vazgeçmenin kazanmak olduğunu anlayana dek, vazgeçmeyecekti hayat, vazgeçmemiz gerektiğini anlatmaya.
Kaçanın kovalandığı bir hayatta, peşine düştüğümüzün ardında kalacaktık hep.
Ne gece gündüzü yakalayabilecekti, ne de gündüz geceyi.
“Geceyi gündüze katmak” bir deyim olmaktan ileriye gidemeyecekti hiç bir zaman.
Gece gündüz düşünerek bulamayacağımız şeyler vardı bu hayatta, mesela aşk gibi.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta