Bitip tükenmeyen isteklerimiz vardı bizim, bir türlü vazgeçemediğimiz.
Bitirip tüketirdi bizi ama yine de vazgeçemezdik.
Biz vazgeçmenin kazanmak olduğunu anlayana dek, vazgeçmeyecekti hayat, vazgeçmemiz gerektiğini anlatmaya.
Kaçanın kovalandığı bir hayatta, peşine düştüğümüzün ardında kalacaktık hep.
Ne gece gündüzü yakalayabilecekti, ne de gündüz geceyi.
“Geceyi gündüze katmak” bir deyim olmaktan ileriye gidemeyecekti hiç bir zaman.
Gece gündüz düşünerek bulamayacağımız şeyler vardı bu hayatta, mesela aşk gibi.
Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Devamını Oku
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta