Vazgeçmek Yok Şiiri - Fatma Gül Keskin

Gökyüzü ağlıyor işte..
Her damlada azalır mı bir parça keder..
Bir parça hüzün..
Kalplere düşer mi bir gün huzur?
Peki ya ülkeme?
Bir gün diyorum.. Bir gün.!

Söylesene ey yağmur..
Gökyüzü çok mu kızgın?
Durulmuyor sağanak
Islatıyorsun..
Üşütüyorsun..

Gece karanlık..
Ama bu günler.. Neden daha zifiri?
Nasıl bir kabustur bu?
Uyanmak yok!

Ya peki kalpler ne halde?
Öfke, korku yada hüzün..
Peki ya mutluluk, sevinç?
Onlar neden kaçtılar arkalarına bakmaksızın.
Ah ah bu yağmurla
Beden değil kalp üşüyor.

Gökyüzünde kara bulutlar..
Gönüllerde yakan acılar..
Dışarıda yağan yağmur,
Sırılsıklam..

İnsan kaçar mı kendinden?
Peki ya koynundaki kederden?
Sarılıp ona dökülür gözyaşı..
Ah ah ne yapacağım.
Ne yapacağım..!

Lanet etmek, küfretmek yada beddualar..
Azaltır mı hasreti?
Gönüllere düşen kor..
Bir gün sönerim der mi?

Ah bari sen yağ yağmur..
Anlamayanlara, ağlayamayanlara.
Taşa dönen kalplere..
Söylenecek söz yok..
Gönülden olsa bile sözlerin tesiri yok..
Ama vazgeçmekte yok!
Vazgeçmek yok..!

14.03.16