Vazgeçmek Yakışmaz Bize Gönül

bir dağ var önümde...
çıkılması zor, sarp kayalıklı...
zirveyi zorlayacağız seninle…
vazgeçmek yakışmaz bize gönül...
hiç vazgeçtik mi sevdalardan,
vuslatı beklemekten…
hiç diz çöktük mü ayrılıklara,
efkar dolu akşamlara?
bu engelide aşar,
kendimizi zirveye taşırız gönül...

gözlerime a’ksini yalanlayabilir misin gönül…
hicran çalarken kapımı hüzam makamında,
biz seninle küllendirmedik mi kederleri,
seninle aşmadık mı tüm engelleri gönül…

yari bekleyen vuslatlar yazmadık mı gönül,
yazmaktan hiç vazgeçmedik biz senle...
kaleme sürgün, satırlara aşina ettin kendini,
ben bıraksam, sen bıraktın mı gönül...

basamak basamak acılarla süslendi ömür,
sevinçleri unuttun mu, sakın yapma gönül...
unutarak hiç bir şeyden kaçmadık senle,
hepsi süveyda nehirlerde, keder de neşe de...

senle birlikte değimliydik o şevkli günlerde;
şimdi beni yarı yolda bırakma gönül...
kaç hazan bırakmak istedik bu gidişi,
üstüne zemheri gecelerde, yanlızlıklar yaşamadık mı senle?
bize vazgeçmek, kaçmak yakışmaz gönül…
aşarız bu engelide...

(ocak iki bin sekiz edirne)