Gönül bağım,aşk otağım,tenimde canım,
Kucağında sakladığın Eyyub’un gibi,olur musun benim de sevdalım.
Yine Üsküdar kokusu,camlıca sırtlarında
Yanan bilir sevdamı
Kum deryasında susuz kalan bilir ahu zarımı.
Bahar göz kırpınca toprağa
Erguvanlar birlikte açıyor yüreğimizde
Sana bir baktım yürek harelendi
Bir daha baktım ciğer parelendi
Kaçıncıdır bilmem sana bakıyorum
Gönül tazelendi
O Endazeli bakışlar mı yüreğimi delen?
Yoksa gerdanın mı,mavi atlasa bürünmüş ?
Salınarak gezerken boğazında narin tazeler ,
O mum kokulu mendiller,arzı endam mı sana ?
Göz kırparsın sevdalı gönüllere,yeditepeden seni seyreden
Ey adı güzel,endamı güzel İstanbul,
Sözü bile korkutuyor beni firakın.
Ardından aah ile yanan aşıkların,
Umutla bekler sana vuslatı.
Senden mi?
Vazgeçmek mi?
Kayıt Tarihi : 20.4.2006 10:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!