Vazgeçmek Kaldı... Şiiri - Elif Buğaz

Yine olmadı işte
Sevdin sevilemedin
Sevmekten vazgeçmeyi de bilmedin
Acı çektin çekmeye devam ediyorsun bile bile
Gözünün önünden geçiyor gidiyor bir başkası ile
Öyle uzaktan bakıyorsun
Sana acırca bakanlara ben iyiyim diyip
Mutluluk nişanesi olan gülümsemeni takıyorsun yüzüne
Sende biliyorsun ki yalan bu işte
Mutlu değilsin acıdan kıvranıyorsun
Gözyaşlarının esiri gibisin
Sadece ağlıyorsun sessiz sessiz
Kimseler görmeden …
Bazen durduramıyorsun kendini
Ufak damlacıklar beliriyor gözbebeğinin önünde
Hemen siliyor gülümsemeye devam ediyorsun
Dedikleri gibi çok gülen insanlar ardında büyük acılar taşırmış
Gülümsemelerim mutluluktan değil acılarımı saklamaktandı hep
Darmadağın oluyorum sanki toplanmaya çalıştıkça
Tek başıma kalıyorum yalnızlığımı kendimden uzaklaştırdıkça
Kabuslarla uyanıyorum artık sabahlarıma
Unuttum sevinmeyi
Yaşıyorum şükür yine ama hep korkuyla
Vazgeçmek kaldı bana sessizce sevdiğinden gizlice
Sevildiğini bilmeyene mutluluklar dileyerek
Hep mutlu olur inşallah hiç gözyaşı belirmesin gözlerinde
Acı çekmesin o sadece gülümsesin
Gözleri gülerdi hep yüzü de güler inşallah öyle….