Vazgeçmek Şiiri - Yüksel Küçükkürtül

Artık çok geç
Ezdiğim kumlardaki ayak izlerimi
Silmiş bir deli rüzgar
Nerden geldiğimi bilmiyorum
Ve yüzüme vuran gerçekle anladım
Artık nereye gittiğimi de bilmiyorum

Çaresizce yöneldiğim her yol çıkmazdı
Geceleri yıldızları takip ederek evini bulan
Kedilerden daha umutsuz halim
Nereye ait olduğumu bilmiyorum
Hangi hayata dahil olmam gerektiğini de

Sorgulamaktan yoruldum
Her can alıcı sorunun yanıtsız kalmasından
Bir neden bulamıyorum artık
Aldığın her nefesi geri vermek için

İnan…
İnan bana çabalıyorum
Kırıp döktüklerim
Eteklerimde sürünse de
Yürümeye çalışıyorum

Beni hep dibe çekiyor
Yarım kalan düşlerim
Eksik yazılan hikayelerim
Zamanın bilinmez bir boşluğunda kayboldum
Yarınlara tutunamıyorum

Bir yerde bir yanlış var
Yollarımı yanlış çizdiren
Bulamıyorum…

Yine yollarımı çizdi
Uzaktaki o ışık
Varmayı düşlediğim yere
Hiçbir zaman çıkmayacak bu yol
Tüketecek kalan son nefesimi
Ben bana yetemezken
Ne işim var benim bu yolda…

İçimden bir ses yürü diyor
Susturamıyorum…

Sonu arıyorum ben
Ait olduğum yeri
Yürümekten yoruldum
Kaybolmaktan…

Kalan son nefesimi de çektiler
Tutmuyor artık dizlerim
Bir kenara çekildim
Bekliyorum…

Anladım
Kavuşamayacağım sana
Affet beni n’olur
Artık vazgeçiyorum…