Vazgeçmek. 01.30. 11 10 2024

Vazgeçmek

Yürüdüm yolların sonuna kadar,
Her adımda biraz daha ağır,
Bir hayalin peşinden, gözlerim karardı,
Ama bir noktada durduğumu anladım.

Vazgeçmek, kaybetmek mi gerçekten,
Yoksa içten içe bir özgürlük mü gizli?
Bıraktım ellerimi uzatmayı sana,
Kendimi bulduğum o derin sessizlikte.

Bir ateşi söndürmek gibi değil,
Yanmak istemediğin an geliyor.
Gözlerinden bir damla süzülürken,
Bir gün anlıyorsun, artık veda zamanıdır.

Ve işte o an, içimde bir sızı,
Vazgeçmek, tüm bağları çözüp bırakmak.
Ama belki de bu, kendi yaralarımla
Tekrar ayağa kalkmayı öğrenmek demek.

Bir gün, o yaralarımda açacak güneş,
Umudun filizlendiği yerden yeniden doğacak.
Vazgeçmek, geçmişi silip atmak değil,
Geçmişin içindeki güçle yeniden var olmak.