seni seviyorum
uzun bir zaman geçti aradan
ilk defa seviyorum diye başlayan
belki de bir sarılmayla bitecek bir şiir yazıyorum
bahçemde ilk baharımda açan güllerim soldu
sebepsiz nedensiz gözlerim yaşlarla doldu
bir kalabalık şehirde sözüm bitti dilim lal oldu
sen bu şehirden sen benden gidince
bir son bahar ömrüm güneş sıcaklığını hissettirmez
bütün renkler kayıp aynı yarına ait hayallerim gibi
ağaçlar yaprağından toprak yeşilinden vaz geçti
her esen rüzgarda bir anı gelir yapışır bu cana
amansız bir sonbahardayım son deminde ömrüm
gökyüzü maviliğinden çiçekler güzelliğinden vazgeçti
bir tek ben kaldım seni sevmekten vazgeçmeyen
bir tek ben kaldım seni özlemekten vazgeçmeyen
bir gece yarısı kaç gemi yanaştı gönül rıhtımıma
kaç hatıra yokladı bu viran kalmış şehri
evet viran kaldı koca şehir boş kaldı anlamsız
benim gözümde bu şehrin sesi güzelliği senmişsin oysa
dedim ya amansız bir sonbahardayım
bu son yaprak döküşüm
bu son diz çöküşüm
bu son gülüşüm
her şey her şeyinden vaz geçti
bir ben seni sevmekten vaz geçmedim
bir ben seni özlemekten vazgeçmedim
kilitledim gönül yurdunu sensizliğin ilk akşamında
boş bırakılmış ziyareti yasak tarihi bir yapı gibi
bir duvarında hatıralar asılı kaldı
boynu bükük tozlu arşivlerde kalmış gibi
bir duvarın da hayallerimiz asılı kaldı
hiç gerçekleşmeyecek yarından umutsuz öksüz gibi
unuta bilir miyim seni bir zaman
aklımdan çıkar mısın bir an
veya gözlerimden sile bilir miyim hayalini
seni düşünmeden bir hayal daha kura bilir miyim
artık dayanamıyorum hasrete yenik düştüm
ve bir mülteci oldu yüreğim bende
senden bana gelince
ne zaman unutmaya yakın olsa
ne zaman hatırlamasa seni
elim tuttu yüreğimden ve anladım ki
ve anladım ki sevgili
kalbim seni unutacak kadar adi ise
ellerim onu parçalayacak kadar asildi
ALKAN URFA
Alkan Ayrılıkların Şairi
Kayıt Tarihi : 24.2.2024 22:15:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!