Vazgeçme Düşündeyim Şiiri - Sebahat Kara

Veda vaktidir yaklaşmakta olan,
Bir mahkum kaçak gibi,
Boşalır gözyaşlarım bağrıma.
Kaldım bir dağın yamacında.
Aslın da ben değil…
Zavallı bir vedadır ağlamakta olan.
Gecenin sessiz, ıssız saatlerinde,
Karanlığın içinde sevgi yoksulu bir ben.
Acemi ağızlardan dökülen usta sözler gibi,
Her gelgitim bin sırattan geçerken,
Aslın da ben değil…
Issız gecelerdir yanmakta olan.
Ne merhamet yansın isterim avuçlarım da,
Ne de ısrar ederim derin davam da
Ben göze aldım katıksız yolculukları,
Giderken öderim bütün haksızlıkları.
Aslın da ben değil…
Çok sevdiğim yardır yolcu eden,
Bir roman sayfasına sığardı bütün ömrüm.
O yüzden yoktur gülüşünden başka servetim.
Acılarım vardı derin kesikleri olan.
Sadece bir çiziktin ince ince kanayan,
Aslın da ben değil…
Mecnunun Leylasıydı aşktan yaralanan.

Taş avluda oturan,
On iki yaşında bir kız çocuğu hayaliyim.
İşte tam burada bir köylü kızının kaderiyim,
Neyi sevmek istesem terk etti beni.
Aslın da ben değil…
Yarım bir çocukluktu geri de kalan.

Neye baksam imrenerek içim yandı.
Esir düştüm sefil oldum.
Kelepçeler boşunaydı…
Lakin âşıklar takar terk ederken.
Ne yapsam az sevemedim seni.
Aslın da ben değil…
Vazgeçilmez yüreğindi beni aramayan.
Ben vazgeçtim siz devam edin,
Çok yoruldum biraz dinleneyim.
Ayrılığın urganı ellerimde,
Ha taktım ha takacağım…
Kaldın parmaklarımın uçunda,
Ha düştün ha düşeceksin…