Vazgeçiyorum Şiiri - Songül Büyükpınar

Bırak kopta gel
Kara toprağın bağrından
Ölüm denen
Seni benden koparıp alan
O uğursuz
Acımasız hainden
Son bir kez olsada
Söylemek isterim
Seni hala
Canımdan çok seviyorum bilesin
Tamam sen sus
Bir şey söylemesende olur
Zaten ben hep seni
Suskun ama
Gözlerime bakıpta
g,Gülümseyen yanınla hatırlıyorum
Ve
Yüreğime kazıyıpta yazdığın
Bana bıraktığın
Hikayeni okuyorum
Sen hep ölüyorsun
Ve
Ben hep kimsesizim
Oysaki
Ne masum sevdaydı bizimkisi
Sonunda yenildim bende
Ölüme senin gibi
Tek fark sen
Toprağın altında
Ben üstündeyim yar
Sen bir kez öldün
Ben hergün binlerce kez
Hiç bir kağıda sığmaz
Hiç bir kalem yetmez
İçimde tükenip
Ölen yanımı anlatmaya
İşte bu acıyla pervazsız bir öfkeye kapılıp
Vazgeçiyorum sensiz nefes alan yanımdan
Şafaklar dağlara sarılıp öptüğünde
Son kanat çırpınışları olacak sol yanımın
Hadi hazırlan şimdi sevgilim
İlk gün heyecanı ile sana geliyorum
Aç kollarını uzat ellerini karşıla beni.