Vazgeçişin masalı Şiiri - Kerim Dağıstanlı

Birkaç yokoluşun eşiğindeyken baktı adam yanına.
Her bir yokoluşun ayrı ayrı bakışlarıydı bunlar.
Bir teselli olmalıydı yok olmaktan geri çevirecek hayata.
Derin suları düşündü adam, boğuldu.
Bir kalın urgan düşündü, asıldı.
Bir mermi yarası şakaktan, vuruldu.
Çektiği acı öylesine fazlaydı ki zaten, son kez acı çekmek gurursuzluk olurdu.
Acı çeken belliydi, çektiren belliydi.
Seven belliydi, artık hissi kalmayan da.
Sahi, bir insanın artık sevmiyorum seni deyişi, bir gün sigarayı bırakması kadar doğal ve olası bir ihtimalin sonucu muydu?
Hayatı haline getirdiğine kızamadı ki adam.
Hep söylemezler miydi? fazla ilginin sonu, hüsran.
Zaman her şeyin ilacıdır dedi.
Bekliyor artık adam.
Gökten üç elma düşmüş.
Hepsi bu adamın masasında meze olmuş.
Öyle bir adam.