Vazgeçiş Şiiri - Nahit Can Aydın

***önce***
Gördüm.
Öyle bir gülümsedi ki
Bütün masumiyetler
Kendini ele verdi.
Ve tutuklandı kalbim…

***sonra***
ben birazdan gideceğim,
yanıma solgun düşlerimi alıp,
yerimden usulca kalkıp…
“kendinden nefret edişin” yanına uzanıp,
Birazdan...

***miras***
Şimdi gidiyorum.
Sana hiçliğimi,
Sana adımın söylenişini
ve varlıklı yalnızlığımı,
bırakıyorum…

Gördünüz mü?
Kaydı bir yıldız daha siyahın içine…